Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Το πρώτο βήμα που μπορεί να γίνει είναι να θυμηθούμε το όνειρο. Τι θέλαμε τότε;



Αυτή θέλαμε να είναι η ζωή μας όταν ήμασταν παιδιά; Αυτή θέλαμε να είναι η ζωή μας όταν ήμασταν έφηβοι; Αυτή θέλουμε να είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα; Όχι, όχι, όχι. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε για να έρθουμε πιο κοντά στο όνειρο μας όταν δεν το πιστεύουμε πια;






Απλά πράγματα, ένα σύντροφο που θα μας καταλάβαινε, που θα μας αγαπούσε, που θα ήταν δίπλα μας, που θα ήταν πιστός/η, που θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μαζί του/της. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που δεν τα θέλει αυτά οποία κι αν είναι η ηλικία του; Όχι. Τότε γιατί ενώ όλοι τα ίδια θέλουμε δεν μπορούμε να τα βρούμε και να τα προσφέρουμε σε μια σχέση έτσι ώστε να ζούμε ευτυχισμένοι μέσα σε αυτή; Το κλειδί σε αυτή την ερώτηση είναι η λέξη «προσφέρουμε». Μπορούμε να προσφέρουμε εμείς στην σχέση; Μπορούμε, εάν το θέλουμε. Το θέλουμε όμως στην πραγματικότητα;

Όταν θέλουμε κάτι π.χ. επαγγελματική καταξίωση χρειάζεται προσπάθεια καταρχάς για να βρούμε την κατάλληλη δουλειά. Αφού την βρούμε χρειάζεται να δουλέψουμε σκληρά αφενός μεν για να την κρατήσουμε αφετέρου για να ανελιχθούμε στην ιεραρχία ή στην κορυφή του επαγγέλματος που διαλέξαμε. Εφόσον το καταφέρουμε και αυτό θα χρειαστεί να δουλέψουμε εξίσου σκληρά για να διατηρηθούμε εκεί ψηλά που φτάσαμε. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την συντροφική σχέση. Χρειάζεται προσπάθεια για να βρούμε την κατάλληλη σχέση, προσπάθεια για να την κρατήσουμε, προσπάθεια για να γίνει καλύτερη, προσπάθεια για να κρατηθεί στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Αυτό είναι αρκετά δύσκολο και κουραστικό, όχι όμως και ακατόρθωτο.