Οι συναισθηματικές, ερωτικές και συζυγικές σχέσεις είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Ο άνθρωπος είναι «ερωτικό όν» (εκτός από κοινωνικό) και ίσως σ’ αυτό να διαφοροποιείται από τα ζώα τα οποία συνουσιάζονται με μοναδικό σκοπό την αναπαραγωγή του είδους. Για τον άνθρωπο η συναισθηματική σύνδεση, η αίσθηση ότι είμαι αποδεκτός, ότι είμαι αρεστός από τον άλλον και ερωτικά επιθυμητός, είναι σημαντικά στοιχεία για την εσωτερική του ισορροπία. Ίσως γι αυτό το λόγο, έχει χυθεί απεριόριστη ποσότητα μελανιού σε λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα, νουβέλες, ποίηση και μουσικούς στίχους που αναφέρονται στο ερωτικό ζήτημα, τη μοναξιά, το χωρισμό, το πάθος της επαφής των ανθρώπων.
Από την άλλη μεριά, παρ’ όλες τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας κλπ., απάντηση –λύση στο ερωτικό ζήτημα δεν έχει βρεθεί: πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι μόνοι τους, άλλοι είναι μέσα «σε σχέση» ή «σε γάμο», χωρίς όμως να νιώθουν τίποτα ιδιαίτερο ή ακόμη και καταπιεζόμενοι, ενώ άλλοι πάλι έχουν υιοθετήσει τη μοναχικότητα ή την «περιστασιακότητα» ως τρόπο ζωής και παραμένουν συνειδητά εργένηδες / εργένισσες ή «περιστασιακώς ερωτευόμενοι».
Είναι λοιπόν τουλάχιστον «προκλητικό» να θέσει κανείς το ερώτημα (και να προσπαθήσει να το απαντήσει), «γιατί δεν πετυχαίνουν οι σχέσεις των ανθρώπων»; «τι φταίει;».
