Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί δίχως την επενέργεια του Νόμου. Με την λέξη «συμβεί», εννοώ την οποιαδήποτε κίνηση ή και μεταμόρφωση της Ύπαρξης από μια κατάσταση – μορφή, σε κάποια άλλη. Οποιαδήποτε μορφή και να πάρει η Ύπαρξη, την οφείλει στον Νόμο.
Αν ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι αυθαίρετα, δίχως την επενέργεια του Νόμου , αυτό θα σήμαινε την παύση της ισχύος του πλέγματος των Νόμων της Ύπαρξης, πράγμα αδύνατον.
Αυτό που αποκαλούμε «Τυχαίο», ορίζεται και αυτό εκ του Νόμου - Λόγου.
Εδώ κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στην έννοια του τυχαίου
που επικρατεί καθημερινά στην καθ΄ ομιλουμένη,
δηλ. Τυχαία = Αυθαίρετα.
Όπως εξήγησα και πάρα πάνω, δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι,
έτσι … αυθαίρετα! Απλά ο άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται και να υπολογίζει όλους αυτούς τους παράγοντες
που συντελούν στην πραγματοποίηση κάποιου γεγονότος.
Αν δηλαδή κάποιος άνθρωπος διέθετε την ικανότητα, την στιγμή που οδηγεί το αυτοκίνητό του, να αντιλαμβάνεται ότι ακριβώς συμβαίνει έστω και σε μερικά οικοδομικά τετράγωνα γύρω του, και την ικανότητα να κάνει ακαριαία τους απαιτούμενους υπολογισμούς, θα έβλεπε με μαθηματική ακρίβεια, πως στο επόμενο στενό θα συγκρουστεί πχ με εκείνον τον γέρο που οδηγά αφηρημένος και άρα αποκλείεται να σταματήσει στο «στοπ».
Τώρα όμως που δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο, θα … «τύχει» η σύγκρουση. Το «Πλέγμα των Νόμων» ή αλλιώς η «Κοσμική Νομοτέλεια» ή πιο απλά «ο Νόμος»,
βρίσκεται πίσω όχι μόνον από αυτό, αλλά πίσω από κάθε το γεγονός!
Στις μέρες μου βλέπω πως γίνεται εκστρατεία προπαγάνδας ακόμα και από τα ΜΜΕ, με στόχο να πείσει πως όχι μόνον η ύπαρξη της ζωής και του ανθρώπου, αλλά και της Ύπαρξης γενικά, οφείλεται σε ένα (με την έννοια του αυθαίρετου) τυχαίο λάθος.
Αυτό δεν μπορεί να σταθεί υπό το φως της λογικής κριτικής. Διότι εύλογα μπορεί τεθεί το λογικό ερώτημα: «το λάθος τίνος;» Δηλαδή η Ύπαρξη δημιουργήθηκε από τυχαίο λάθος της Ανυπαρξίας;
Και ο άνθρωπος, ίσως το τελειότερο και λογικότερο πλάσμα της Ύπαρξης, δημιουργήθηκε από τυχαίο λάθος του Λόγου και της Διάνοιας;
Το «λάθος» προϋποθέτει την ύπαρξη του «σωστού», και τα δύο μαζί τη ύπαρξη της Διάνοιας. Διότι λάθος (ύβρης) είναι οτιδήποτε δεν εντάσσεται στην Νομοτέλεια που η Διάνοια υπαγορεύει ως «σωστό» και επιβάλει στον εαυτό της με τον Νόμο.
Και όσο αφορά στην ύπαρξη και δημιουργία του ανθρώπου, τίποτα το τυχαίο δεν βλέπω. Τυχαίο σημείο θα ήταν πχ. το να είχε ο άνθρωπος νύχια στην πλάτη του, ή δάχτυλα στο κεφάλι του ή ένα μάτι στην πατούσα κλπ.
Τώρα όμως το κάθε τι είναι τοποθετημένο και κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να τελεί την αναγκαία λειτουργία για την οποία δημιουργήθηκε. Άρα όχι μόνον δεν υπάρχουν αυθαίρετα σημεία στον άνθρωπο, στα ζώα την φύση και την Ύπαρξη, αλλά τα πάντα δηλώνουν ξεκάθαρα την ύπαρξη της Διάνοιας.
Κάποια πράγματα δεν γίνονται αντιληπτά με τα αισθητήρια όπως τα μάτια ή τα αυτιά, παρά μόνον με το ανώτατο αισθητήριο όργανο που διαθέτουμε, τον νου μας. Αυτή η λειτουργία του νου με τη οποία αντιλαμβάνεται την Διάνοια ή Λόγο, και επικοινωνεί με Αυτόν, ονομάζεται «νοητική» και «λογική».
-------
-------
πηγη:http://www.ixnilatis.com/yprksi.html
