Η παράδοση στην Ελλάδα λέει ότι την τελευταία μέρα του Φλεβάρη φτιάχνουμε το «Mάρτη», ένα βραχιολάκι από κόκκινη και άσπρη κλωστή στο καρπό του χεριού.
Ο «Μάρτης», είναι ένα πολύ παλιό έθιμο και πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και μάλιστα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων, έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από την 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στο χέρι τους, στον καρπό, ένα βραχιολάκι φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης», προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Ο «Μάρτης» μένει στο χέρι μέχρι να δούμε το πρώτο χελιδόνι στο τέλος του μήνα. Τότε πετάμε πάνω σε ένα θάμνο, δώρο στο χελιδόνι για να το χρησιμοποιήσει και να φτιάξει τη φωλιά του. Αν όμως το Πάσχα είναι μέσα στον Μάρτη, τον καίνε στην Ανάσταση.
Το άσπρο χρώμα συμβολίζει την αγνότητα και το δεσμό της οικογένειας, η δε κόκκινη συμβολίζει την αγάπη. Οι δύο μαζί κλωστές αποτελούν το δεσμό και την πίστη προς τη θρησκεία.
Ο Μάρτης έχει και ένα ζεστό ήλιο, δυνατό, που καίει και τσουρουφλίζει. Η παράδοση λέγει πως ο ήλιος του Μάρτη μαυρίζει το πρόσωπο και δημιουργεί στίγματα και λεκέδες. “Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”. Οι κοπέλες, λοιπόν, έπρεπε να προφυλαχθούν για να μη μαυρίσουν. Γιατί το λευκό δέρμα ήταν ένδειξη καλής καταγωγής. “Ο πόχει κόρην ακριβή του Μάρτη ο ήλιος μην την δει”.
