Αισθανόμαστε με ένα συγκεκριμένο ή αόριστο συναίσθημα ότι κάποιος, ή κάτι, μας απειλεί αυτό λέγεται άγχος
Όταν αισθανόμαστε άγχος, πολλές φορές καταφεύγουμε σε διάφορες άλλες παρηγοριές για να ξεχαστούμε. Καλύτερα όμως θα ήταν αν αφήναμε το άγχος που νιώθουμε να μας μιλήσει, ώστε να αντιληφθούμε και συνειδητά τι είναι αυτό που μας φοβίζει. Μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι για το πρόβλημα μας, και όχι όταν προσπαθούμε να κρυφτούμε από τον εαυτό μας. Μερικά πράγματα που ίσως ανακαλύψουμε, όταν ακούσουμε τι έχει να πει το άγχος μας, είναι:
Πρώτο, ότι ίσως είμαστε τελειομανείς. Δηλαδή απαιτούμε από τον εαυτό μας ή από το περιβάλλον μας απόλυτη επιτυχία, και νιώθουμε ότι απειλείται το ίδιο το είναι μας αν σε κάτι δεν τα πάμε και τόσο καλά. Θεραπεία σε μια τέτοια περίπτωση είναι να αποδεχθούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι στα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν αυτά καθ’ εαυτά, αλλά στον τρόπο που εμείς τα ερμηνεύουμε. Εμείς δηλαδή περιβάλλουμε το κάθε τι με χίλια “πρέπει” και “αλίμονο” και γινόμαστε οι ίδιοι τύραννοι του εαυτού μας. Αντί για “πρέπει” και “αλίμονο”, καλύτερα είναι αν μάθουμε να σκεφτόμαστε με ένα τρόπο πιο άνετο, να μπούμε δηλαδή στην λογική του “θα προσπαθήσω”, “θα κάνω ό,τι μπορώ” , “Δεν είμαι απόλυτα αποτυχημένος, αν σε κάτι δεν τα έχω καταφέρει” , “Θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες”. Αυτή λοιπόν είναι η μία εκδοχή του άγχους και της θεραπείας του.
Δεύτερη εκδοχή είναι ότι υπάρχει κάποιο πραγματικό πρόβλημα, κάποιος πραγματικός κίνδυνος, στην οποία περίπτωση το άγχος μας είναι ρεαλιστικό. Σε μια τέτοια περίπτωση το αίσθημα του άγχους είναι χρήσιμο διότι μας ξυπνά από το λήθαργό μας ώστε να προσέξουμε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Όταν βέβαια λάβουμε τα μέτρα μας σχετικά με το θέμα που μας αγχώνει, όταν πια έχουμε κάνει ό,τι περνά από το χέρι μας, είναι περιττό να συνεχίσουμε να αγωνιούμε για την περαιτέρω έκβαση των πραγμάτων, εφ’ όσον αυτή δεν εξαρτάται πλέον από εμάς.
Μια τρίτη περίπτωση άγχους είναι όταν κάποιος σκέφτεται και σκοτίζεται για προβλήματα που δεν είναι της παρούσας ώρας, και τρέχει με το νου του στο μέλλον για να επιλύσει θέματα που ακόμη δεν έχουν προκύψει. Η κάθε μέρα όμως έχει τις δικές της απαιτήσεις, και ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσει κάποιος το αύριο είναι με το να επιμεληθεί το σήμερα.
