"Αχ, τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ' αγαπούσα πολύ, πολύ, όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται,όσο δεν αντέχεται.Τότε μπορεί και να μην έφευγες. Μα μήπως έγινε; Μήπως στο είπα έτσι δυνατά, σπαραχτικά,όπως το'θελα και δε γνώρισα τα λόγια μου; Μα τόσο μπερδεμένο πράμα λοιπόν είναι η αγάπη που να μην μπορέσει ένα φτωχό πλάσμα να ξεδιαλύνει τα λόγια του; Και τόσο απέραντος είναι ο κόσμος που να μη σε βρίσκω; Και τώρα που όλοι έφυγαν,όλα έγιναν μισητά, σε ποιον ν'απλώσω τα χέρια μου; Σε ποιον; Σε ποιον να πω 'σώσε με' τώρα που χάνομαι... που βουλιάζω... που βουλιάζω..."