Και κάθε σταγόνα κι ένα "εσύ".
Όλη τη νύχτα να μουσκεύει τα όνειρά μου..
Ο ίδιος παρεξηγημένος αξημέρωτος ήχος.
Τόση βροχή για μια απουσία.
Τόση αγρύπνια για μια λέξη, που δεν ήρθε ποτέ..
Κι εσύ να λείπεις.
Κάποτε μου "μιλούσες" από μακριά.
Τώρα έχω σιωπές μέσα μου..
Κάποτε περίμενα να ξοδευτούν οι λέξεις στο σκοτάδι, μέχρι να ξημερώσει.
Τώρα απλά μετράω τη βροχή, μέχρι να ξημερώσει...
Κι εσύ απλά...λείπεις.
